ΑΥΤΙΣΜΟΣ

                                              

     1.   Ιστορική αναδρομή

     Είναι βέβαιο ότι πάντοτε υπήρχαν άνθρωποι με αυτισμό και τέτοιες περιπτώσεις παρμένες από ιστορικά και ιατρικά αρχεία παρουσίασαν η Lorna Wing (1996) και η Uta Frith (1991) στα βιβλία τους. Η πρώτη συστηματική μελέτη του αυτισμού έγινε μόλις το 1938 στη Βοστώνη των Η.Π.Α. από τον παιδοψυχίατρο Leo Kanner. Η μελέτη ξεκίνησε όταν παραπέμφθηκε στην κλινική του ένα αγόρι πέντε χρονών το οποίο μπορούσε να πει με τη σωστή σειρά όλα τα ονόματα των Αμερικανών προέδρων, αλλά ήταν ανίκανο να πραγματοποιήσει και τον πιο απλό διάλογο. Στα επόμενα χρόνια ο Kanner συνάντησε άλλα δέκα παιδιά που εμφάνιζαν την ίδια συμπεριφορά δηλαδή ήταν κλεισμένα στον εαυτό τους και συμπεριφέρονταν λες και δεν υπάρχει γύρω τους κανένας. Η μελέτη του Kanner δημοσιεύτηκε το1943 με τον τίτλο «Αυτιστικές Διαταραχές της Συναισθηματικής Επαφής» και θεωρήθηκε πολύ σημαντική για την κατανόηση μιας κατηγορίας παιδιών που μέχρι τότε δεν είχε καμία βοήθεια.   

      Tη μελέτη του Kanner ακολούθησε η δημοσίευση και άλλων εργασιών από ειδικούς όπως ο Eisenberg στις ΗΠΑ (1956) ο Creak στην Μ. Βρετανία, οι οποίοι περιέγραψαν περιπτώσεις παιδιών με το σύνδρομο Kanner όπως έγινε γνωστή η διαταραχή. ‘Όλα τα παιδιά παρουσίαζαν τα ίδια χαρακτηριστικά προβλήματα στους τομείς της επικοινωνίας, της κοινωνικής συναλλαγής και της επαναλαμβανόμενης συμπεριφοράς .

   Το 1944 ο Kanner χρησιμοποίησε τον όρο «πρώιμος παιδικός αυτισμός» που υπογραμμίζει το πρόβλημα του παιδιού. Ο όρος είναι ελληνικός και προέρχεται

από τη λέξη «αυτός» που σημαίνει «εγώ ο ίδιος» και υποδηλώνει την απομόνωση του ατόμου στον εαυτό του.

             ΠΗΓΗ:
Πολυχρονοπούλου Σ.(Αθήνα 2007) «Αυτιστικά παιδιά, σύγχρονες τάσεις ερμηνείας και αντιμετώπισης των προβλημάτων τους»