ΑΥΤΙΣΜΟΣ

   3.    Φύση και έννοια του αυτισμού.

       Το 1993 ο Jim Sinclair περιέγραψε τη φύση της διαταραχής του ως εξής:

       Ο αυτισμός δεν είναι κάτι που έχει ένας άνθρωπος ή ένα καβούκι μέσα στο οποίο έχει παγιδευτεί. Είναι κάτι το διάχυτο που χρωματίζει κάθε εμπειρία, κάθε αίσθηση, αντίληψη, σκέψη, συναίσθημα και συναντάται σε όλες τις πλευρές της ύπαρξής του. Δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίσουμε τον αυτισμό από το ίδιο το άτομο - κι αν κάτι τέτοιο ήταν εφικτό - ο άνθρωπος που θα έμενε δεν θα ήταν πια το ίδιο πρόσωπο. Ο αυτισμός είναι τρόπος ζωής. (Jim Sinclair 1993, όπως παρατίθεται στο Jordan et al, 1998, σ.15)

      Μια άλλη ενδιαφέρουσα εμπειρία για τη φύση του αυτισμού αναφέρουν οι Rita Jordan, Gleny Jones και  Dinah Murray είναι η παρακάτω:

   Οι άνθρωποι φαίνεται πως δυσκολεύονται εξαιρετικά να καταλάβουν ότι μπορούμε να μάθουμε μια αντισταθμιστική δεξιότητα, αλλά όχι να γίνουμε φυσιολογικοί. Δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι η λειτουργία του εγκεφάλου μας και  η διαδικασία της σκέψης μας είναι διαφορετικές κι ότι δεν μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό, όπως δεν μπορεί ένας τυφλός να μάθει να βλέπει με τα μάτια του, ή ό,τι σημαίνει «προσαρμογή» για τον φυσιολογικό, μπορεί να σημαίνει «δυσπροσαρμογή» για τον αυτιστικό και αντιστρόφως. Κι ότι σε πολλές περιπτώσεις ο δικός μας τρόπος μπορεί να είναι καλύτερος για μας διότι μας επιτρέπει να λειτουργούμε καλύτερα σε συγκεκριμένες καταστάσεις και συγκεκριμένα έργα. Πιστεύω ότι η θεραπεία της «ομαλότητας» θα ήταν καλύτερος στόχος από τη θεραπεία του αυτισμού. Άλλωστε, οι φυσιολογικοί είναι πολύ περισσότεροι και φαίνονται παντού! (Jared, 1993)

        Oι παραπάνω προσωπικές εμπειρίες ατόμων με αυτισμό μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα την περίπλοκη αυτή διαταραχή. Συγκεκριμένα μας επιτρέπουν να συνειδητοποιήσουμε ότι πολλά αυτιστικά άτομα έχουν μια άλλη διαφορετική μάλλον κι όχι μια ελαττωματική άποψη για τον κόσμο κι ότι ανήκουν σε μια ανομοιογενή ομάδα όπoυ ο καθένας διαφέρει από τον άλλον.

ΠΗΓΗ:

Πολυχρονοπούλου Σ.(Αθήνα 2007) «Αυτιστικά παιδιά, σύγχρονες τάσεις ερμηνείας και αντιμετώπισης των προβλημάτων τους.»