ΑΥΤΙΣΜΟΣ

                                                            ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ

Σήμερα, ο ορισμός που έχει τη μεγαλύτερη αποδοχή σε διεθνή κλίμακα είναι αυτός που προτείνει το σύστημα ταξινόμησης DSM IV (1994). Σύμφωνα με αυτόν είναι μία διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή η οποία ορίζεται από τη μη φυσιολογική ή και διαταραγμένη ανάπτυξη που εκδηλώνεται σε τρεις ταυτόχρονα περιοχές:

Α) την κοινωνική συναλλαγή,

Β) την επικοινωνία

Γ)την περιορισμένη επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά.

Κατά το DSM IV (1994) ένα σύνολο έξι (ή περισσότερων) σημείων από τις παρακάτω ομάδες 1,2,3 από τις οποίες δύο τουλάχιστον από την πρώτη ένα από τη δεύτερη και ένα από την τρίτη είναι απαραίτητα για τον καθορισμό της διαταραχής.

1.       Ποιοτική έκπτωση στην κοινωνική συναλλαγή, όπως εκδηλώνεται με τουλάχιστον δύο από τα ακόλουθα:

Α) Έκδηλη έκπτωση στη χρήση πολλών εξωλεκτικών συμπεριφορών , όπως βλεμματική επαφή, η έκφραση του προσώπου, η στάση του σώματος, και οι χειρονομίες για την κοινωνική συναλλαγή τους.

Β) Αποτυχία στην ανάπτυξη σχέσεων με τους συνομηλίκους τους.

Γ) Παρουσιάζουν έλλειψη αυθόρμητης συμμετοχής με άλλους ανθρώπους.

Δ) Έλλειψη κοινωνικής ή συγκινησιακής αμοιβαιότητας.

2.       Ποιοτικές εκπτώσεις στην επικοινωνία, σε ένα από τα ακόλουθα:

Α) Καθυστέρηση ή ολική έλλειψη της ανάπτυξης της ομιλούμενης γλώσσας.

Β)Σε άτομα με επαρκή ομιλία, έκδηλη αδυναμία της ικανότητας να αρχίσουν και να διατηρήσουν μια συζήτηση με τους άλλους.

Γ)Στερεότυπη και επαναληπτική χρήση της γλώσσας ή χρήση ιδιοσυγκρασιακής γλώσσας.

Δ) Έλλειψη του αυθόρμητου παιχνιδιού, με παίξιμο ρόλων ή κοινωνική μίμηση.

3.       Περιορισμένα , επαναληπτικά και στερεότυπα πρότυπα συμπεριφοράς , ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων, όπως εκδηλώνονται με τουλάχιστον ένα από τα ακόλουθα:

Α) Στερεότυπες κι επαναληπτικές κινήσεις χεριών ή σώματος (π.χ. χτυπήματα ή συστροφές των χεριών ή των δακτύλων)

Ο αυτισμός λοιπόν εκδηλώνεται κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων χρόνων της ζωής του παιδιού ή εμφανίζεται με τη συμπλήρωση του δεύτερου έτους. Εκδηλώνεται με υπερβολική απομόνωση (κλείσιμο του παιδιού στον εαυτό του), την ανικανότητα σύναψης κοινωνικών επαφών, τις ιδιομορφίες στην επικοινωνία και την ανάγκη για αμεταβλητότητα στο περιβάλλον που ζει. Ένα αυτιστικό παιδί μπορεί να αρνείται να φορέσει καινούρια ρούχα, να πάρει το φάρμακο του ή να αλλάξει η διάταξη των θρανίων.

ΠΗΓΗ: Πολυχρονοπούλου Σταυρούλα, (Αθήνα, 2007) Αυτιστικά παιδιά, σύγχρονες τάσεις ερμηνείας  και αντιμετώπισης των προβλημάτων τους